چگونه متغیرها را نامگذاری کنیم؟

۱۵ بازديد

این مطلب برای آموزش نامگذاری متغیر ها و کلاس ها و توابع است و در مورد این که چگونه انتخاب نام ما باعث تمیز تر  شدن کد ما می شود صحبت خواهیم کرد.
انتخاب نام مناسب یکی از ابتدایی ترین اصولی است که برای تمیزی کد باید آن را رعایت کنیم. کد نویسی تمیز بسیار اهمیت دارد زیرا که باعث می شود که سایر اعضای تیم و یا سایر انسان ها بتوانند کد شما را بخوانند. جمله ای از زبان یکی از برنامه نویسان بزرگ هست که می گوید:
 "هر احمقی می‌تواند کدی بنویسد که کامپیوتر درک کند. برنامه‌نویسان خوب کدی می‌نویسند که انسان‌ها درک کنند." 

سرفصل های این مطلب
  1. نام خوب نامی است که قصد و هدف را مشخص کند
  2. از نامگذاری گمراه کننده پرهیز کنید.
  3. از  نام هایی که خیلی شبیه به هم هستند استفاده نکنید.
  4. در تعریف متغیر ها از سری عددی استفاده نکنید.
  5. از نامگذاری با معنی و قابل تلفظ استفاده کنید.
  6. انتخاب نام کلاس و تابع
  7. نام گذاری با توجه دامنه استفاده
  8. صریح کد بنویسید

پس بهتر است که این اصول رعایت شود تا کد ما خوانا تر باشد و همانطور که گفتم یکی از ابتدایی ترین بخش های آن انتخاب نام صحیح می باشد. 

نام خوب نامی است که قصد و هدف را مشخص کند

نام هایی که ما برای موجودیت های برنامه (متغیر، کلاس، تابع) انتخاب می کنیم باید نشان دهنده قصد و هدف ما از آن موجودیت باشد. یعنی نامی را که انتخاب کرده ایم به ما می گوید که اولا چرا چنین موجودیتی وجود دارد ثانیا چه کار می کند و ثالثا چطوری از آن استفاده می شود. دقت کنید که اگر نامگذاری شما برای رساندن منظور خود نیاز به کامنت گذاشتن دارد بدانید که آن نامگذاری درست نیست و باید نام آن موجودیت را تغییر دهید. مثلا نامگذاری زیر اشتباه است:

int d; // elapsed time in days 

بهتر است که نام متغیر بالا را به شکل زیر تغییر دهیم.

int elapsedTimeInDays;

شاید بگویید که این نامگذاری باعث طولانی شدن نام متغیر ما می شود و تایپ کردن آن زمانبر بوده و باعث پایین آمدن سرعت ما خواهد شد. دقت کنید که با ادیتور ها و IDE های موجود این بهانه کاملا رد می شود زیرا با قدرت و هوشمندی که ابزار های برنامه نویسی دارند لازم نیست که شما نام کل متغیر را تایپ کنید. اما مقدار شفافیتی که این نام با نام قبلی دارد بسیار زیاد است. پس نگران طولانی بودن نباشید و به با معنی بودن بپردازید.

از نامگذاری گمراه کننده پرهیز کنید.

برای انتخاب نام نباید نام هایی استفاده کنید که کسی که کد شما را می خواند به اشتباه بیاندازد و یا سرنخ غلط به او بدهد. مثلا ممکن است که اسم یک متغیر hp قرار داده شده باشد. خب با توجه به معروف بودن hp مشخص نیست که این متغیر دقیقا به چه منظور ساخته شده است و هدف ساختن آن چه بوده است. همچنین اگر مجموعه ای از دانش آموزان دارید که همه آنها را در متغیری به نام studentList ذخیره کرده اید دقت داشته باشید که نوع این متغیر حتما باید از نوع List باشد و آرایه یا ساختمان داده ی دیگری نباشد زیرا که خواننده را به اشتباه خواهد انداخت. اگر نوع متغیر این مجموعه دانش آموزان از نوع لیست نیست پس نام دیگری مانند students برای آن انتخاب کنید تا گویای مطلب باشد و گمراه کننده نباشد.

از  نام هایی که خیلی شبیه به هم هستند استفاده نکنید.

استفاده از نام هایی مانند عبارات زیر ممنوع است.

XYZControllerForEfficientHandlingOfStrings
XYZControllerForEfficientStorageOfStrings  

زیرا که بخش بزرگی از این دونام شبیه به هم هستند و همین امر باعث می شود که چشم های خواننده خسته شود و یا برنامه نویسان دیگر آنها را به جای همدیگر استفاده کنند که باعث دردسر خواهد شد. همچنین استفاده از L کوچک و o بزرگ به خاطر این که ممکن است که با اعداد 1و 0 اشتباه گرفته شود ممنوع است. همچنین استفاده از عباراتی مانند klass که همان کلاس است ولی به خاطر کلمه کلیدی بودن با k نوشته شده است تا کامپایلر خطا نگیرد نیز کار درستی نیست.

در تعریف متغیر ها از سری عددی استفاده نکنید.

استفاده از سری عددی به دنبال یک حرف کار بسیار کثیفی است مثل a1,a2,a3,…. با این که این نام ها گمراه کننده نیستند ولی هیچ قصد و منظوری را مشخص نمی کنند و هیچ اطلاعی از متغیر و استفاده از آن را به ما نمی دهند. دقت داشته باشید که نام متغیر باید به 3 سوال گفته شده در بالا پاسخ دهند.

از نامگذاری با معنی و قابل تلفظ استفاده کنید.

کسی که کد شما را می خواند باید کد شما برایش مانند یک نوشته جذاب و قابل فهم باشد مثلا نامی مثل gwda را نمی شود تلفظ کرد و همچنین برای خواننده هیچ معنی خاصی ندارد. همچنین نام getYYYYYY اسمی واقعا بد و بدون معنی می باشد.

همچنین از پیشوند هایی که به پیشوندهای لهستانی معروف هستند و در زبانهای قدیمی رایج بوده اند استفاده نکنید. مثلا استفاده از حرف c قبل از نام کلاس و یا _ قبل از نام فیلد داخلی واقعا کار اشتباهی است و نباید استفاده شود.

انتخاب نام کلاس و تابع

نام کلاس ها را از اسم ها انتخاب می کنیم مانند Account, Employee, Student, Message و نام توابع را به صورت فعل دستوری می نویسیم مثل GetAge و یا InsertName 

نام گذاری با توجه دامنه استفاده

اگر متغیری داریم که در یک بخش 3 خطی و کمتر استفاده می شود می توانیم نام آن را کوتاه انتخاب کنیم ولی اگر دامنه استفاده از این متغیر بیشتر از 3 خط است باید نام آن را کامل بنویسیم. پس طول نامگذاری متغیر با اندازه دامنه رابطه مستقیم دارد ولی برای نام کلاس و متد این قضیه به صورت عکس عمل می کند. مثلا هرچه یک متد یا کلاس عام تر باشند بهتر است نام آن کوتاه تر باشد. مثل open یا close که هم برای فایل ها و هم برای دیتابیس و هم برای سوکت ها استفاده می شود. ولی در دامنه های کوچک بهتر است که نام ما کامل باشد تا منظور ما کامل انتقال داده شود.

در نامگذاری کلاس های ارث بری شده می توان یک صفت به نام آن اضافه کرد مثلا کلاس SavingAccount که از کلاس Account ارث بری کرده است. 

صریح کد بنویسید

از نام های جوک و شاعرانه و فلسفی و این چیز ها استفاده نکنید و صریح و واضح نام گذاری کنید مثلا نام abort درست است و استفاده از نامی مانند eatMyShorts به جای آن غلط است. درکدتان مزه نریزید و ضرب المثل نزنید و با کدتان لاس نزنید.

برای هر منظور از یک نام مشخص استفاده کنید. مثلا fetch و get, retrieve تقریبا مشابه هم هستند ولی تصمیم بگیرید که در برنامه از یکی استفاده کنید و به آن پایبند باشید و آن را عوض نکنید. عکس قضیه رو هم رعایت کنید. از یک نام  برای چند منظور استفاده نکنید و از قاعده هر کلمه فقط برای یک مفهوم استفاده کنید.

کدی که شما می نویسید توسط برنامه نویس ها خوانده خواهد شد. پس مشکلی ندارد که از نام های معمول رشته کامپیوتر استفاده کنید مثل jobQueue . با دیدن این اسم برنامه نویس خواهد فهمید که یک ساختمان داده صف برای job ها در نظر گرفته شده است.

در کد نوشته شده می توان از نام های موجود در problem domain هم استفاده کر مثلا اگر سیستم حسابداری می نویسید می توانید از نام های معمول در حسابداری استفاده کنید.

مطالب گفته شده از کتاب clean code uncle bob آورده شده است.برای درک بهتر مفاهیم این مقاله دوره های زیادی وجود دارد که به مراجعه به آنها درک عمیقی خواهید داشت.

مکانیزم آموزش برنامه نویسی جاوا در این دوره در قالب سناریو محور و کارگاهی با کامل کردن پروژه های دنیای واقعی می باشد.در این آموزش زبان برنامه نویسی جاوا از ابتدایی ترین موارد شروع کرده و تا پیشرفته ترین موارد آموزش می دهد. شما اگر هیچ آشنایی قبلی با زبان برنامه نویسی جاوا هم نداشته باشید با مشاهده این دوره آموزشی می توانید تبدیل به یک برنامه نویس Java شوید. مقدماتی تا پیشرفته بودن دوره اولین نشانه از جامع بودن دوره آموزشی جاوا  است.

مکانیزم آموزش برنامه نویسی اندروید  | Android ای که در این دوره بکار گرفته شده است در قالب سناریو محور و کارگاهی است و شما با کامل کردن پروژه های برنامه نویسی موبایلی که می توانید عملا در طی دوره بنویسید و از آنها روی گوشی خود استفاده کنید ، برنامه نویسی را آموزش می بینید. شما اگر هیچ پیش زمینه خاصی در یادگیری برنامه نویسی موبایل در اندروید هم نداشته باشید با مشاهده این دوره آموزشی تبدیل به یک برنامه نویس اندروید حرفه ای می شوید . این اولین نشانه از جامع بودن آموزش Android Programming ای است که شما در آن حضور دارید.

 

7 سوال متداول در شروع برنامه نویسی که باید از خودتان بپرسید

۱۵ بازديد

 

یکی از تخصص هایی که این روزها نیاز اولیه متخصصین حوزه فناوری اطلاعات به حساب می آید ، یادگیری برنامه نویسی است. آموزش برنامه نویسی و شروع یادگیری زبان های برنامه نویسی از جمله دغدغه های اصلی تازه واردهای حوزه تخصصی فناوری اطلاعات است. همیشه سوالاتی مثل اینکه با چه زبانی برنامه نویسی را شروع کنیم یا بهترین زبان برای شروع برنامه نویسی چیست یا اینکه ترتیب یادگیری دوره های برنامه نویسی برای ورود به بازار کار کدام است ، از جمله مهمترین سوالات چالشی برای شروع آموزش برنامه نویسی است.

امروز و در این مقاله ما می خواهیم به شما پاسخ سوالات متداولی که برای شروع یک حوزه تخصصی از برنامه نویسی ، نیاز دارید که بدانید را با هم مرور می کنیم . دقت کنید که قبل از شروع این مقاله حتما به این موضوع توجه کنید که ما برنامه نویسی را به به حوزه های مختلفی تقسیم بندی می کنیم که به ترتیب : برنامه نویسی دسکتاپ ، برنامه نویسی وب و برنامه نویسی موبایل از مهمترین گرایش های تخصصی برنامه نویسی هستند که به شدت مورد نیاز بازار کار هستند. پس تا انتهای مقاله با ما باشید.

سوال اول : چگونه کدنویسی را شروع کنیم؟

برای شروع برنامه نویسی ابتدا باید بدانید برای چه چیزی می خواهید برنامه نویس شوید و هدفتان چیست؟ سپس یک زبان برنامه نویسی برای شروع یادگیری را انتخاب می کنید. در دوره های آموزش برنامه نویسی آنلاین شرکت می کنید. آموزشهای ویدیویی متنوع را یاد می گیرید ، کتاب می خواهید و از ابزارهای کدنویسی سریع برای افزایش خلاقیت و سرعت کدنویسی استفاده می کنید و در نهایت با نگاه کردن به نمونه کدهای برنامه نویسی سایر برنامه نویس ها شروع یا انجام پروژه های برنامه نویسی می کنید.

سوال دوم : برنامه نویسی دسکتاپ را از کجا شروع کنیم؟

سوال سوم : برنامه نویسی وب را از کجا شروع کنیم؟

هر وب سایت که به آن مراجعه می کنید با یک زبان برنامه نویسی نوشته شده است. این زبان برنامه نویسی انواع و اقسام مختلفی دارد که مهمترین زبان های برنامه نویسی وب به ترتیب زبان PHP و زبان ASP.NET هستند. سایر زبان های برنامه نویسی وب به محبوبیت زبانهای برنامه نویسی پی اچ پی و ای اس پی دات نت نیستند.

یکی از مزایای برنامه نویسی وب ، امکان کار کردن بصورت فریلنسری و دورکاری است که به همین دلیل یکی از محبوب ترین زبان های برنامه نویسی وب به حساب می آیند. برای شروع یادگیری و آموزش PHP ( پی اچ پی ) می توانید به این لینک مراجعه کنید.

برنامه نویسی دسکتاپ به معنی برنامه نویسی برای سیستم عامل هایی است که بصورت رومیزی استفاده می شوند. برای مثال نوشتن برنامه ای که روی کامپیوتر شخصی شما ( PC ) یا لپتاپ با هر نوع سیستم عاملی اعم از ویندوز یا لینوکس یا مکینتاش اجرا می شود ، یک برنامه دسکتاپی به حساب می آیند که بازار کار بسیار خوبی دارد.

از مهمترین زبان های برنامه نویسی که بصورت تخصصی و به بهترین شکل به شما کمک می کنند می توانیم به زبان برنامه نویسی جاوا و زبان برنامه نویسی سی شارپ اشاره کنیم. برای شروع یادگیری آموزش جاوا می توانید به این لینک مراجعه کنید.

جاوا چیست؟ معرفی کامل زبان برنامه نویسی جاوا + کاربرد و ویژگی ها

۱۶ بازديد

جاوا چیست؟ زبان برنامه نویسی جاوا چه کاربردهایی دارد؟ بهترین روش آموزش جاوا چیست؟ آیا زبان جاوا برای شروع برنامه نویسی مناسب است؟ چه نوع برنامه‌هایی می‌توان با زبان جاوا ساخت؟ زبان جاوا در چه محیط هایی کاربرد دارد؟ آیا در ایران از زبان جاوا استفاده می شود؟ این‌ها سؤالاتی هستند که برای افرادی که می‌خواهند برنامه نویسی را شروع کنند ممکن است پیش بیاید. در این مطلب زبان برنامه نویسی جاوا را معرفی می‌کنیم و سؤالات گفته شده را پاسخ می‌دهیم و قابلیت‌های این زبان قدرتمند و محبوب را بررسی می‌کنیم.

برنامه کامپیوتری چیست؟

جاوا یک زبان برنامه نویسی است که با آن می‌توان برنامه‌های کامپیوتری تولید کرد. قبل از اینکه بخواهیم در مورد خود جاوا صحبت کنیم اول ببینیم که برنامه کامپیوتری چیست؟ برنامه کامپیوتری مجموعه دستوراتی هستند که در قالب یک بسته ایجاد شده‌اند و سیستم کامپیوتری که به آن سخت‌افزار هم گفته می‌شود، آن مجموعه دستورات را اجرا می کند. این مجموعه دستورات قالب و زبان خاصی دارند که سیستم کامپیوتری قادر به خواندن و اجرای آن‌ها است. هر برنامه کامپیوتری وظیفه‌ای دارد و کاربرد مخصوص به خودش را دارد. بدون برنامه‌های کامپیوتری سیستم‌های کامپیوتری قادر به انجام هیچ کاری نیستند. 

برنامه‌های کامپیوتری که نرم‌افزار هم نامیده می‌شوند انواع مختلفی دارند که در سطوح مختلف کار با سخت‌افزار عمل می‌کنند مانند سیستم عامل ها که مسئول مدیریت سخت‌افزار هستند (مثل ویندوز و اندروید و iOS) و برنامه‌های کامپیوتری کاربردی که یکی از نیاز های کاربران را برطرف می کنند. مانند ماشین حساب و برنامه پیام رسان و مرورگر و …. شما هر روز برای کار های مختلف از برنامه‌های کامپیوتری در گوشی و تبلت و کامپیوتر خود برای هدف‌های مختلف استفاده می کنید.

برنامه نویسی چیست و برنامه نویس کیست؟

برای اینکه بدانید جاوا چیست باید ابتدا درک کنید برنامه نویسی چیست . حال که با برنامه کامپیوتری آشنا شدیم فرایند طراحی و تولید و تست و نگهداری برنامه‌های کامپیوتری (نرم افزار) را برنامه نویسی می‌گویند و کسی که عمل برنامه نویسی را انجام می‌دهد برنامه نویس نام دارد. البته تولید نرم‌افزار کار پیچیده‌ای است و به جای یک شخص معمولاً نیازمند یک تیم برنامه نویسی است که هر کدام از اعضا وظایف مخصوص به خود را دارند.

همچنین علم تولید نرم‌افزار و برنامه نویسی در حدی پیچیده است که یک کار مهندسی بوده و دارای اصول و قواعد خود است. مهندسی نرم‌افزار بر روی انواع روش‌های تولید و نگهداری نرم‌افزار و نحوه پیاده‌سازی پروژه های نرم افزاری تمرکز دارد.کار برنامه نویس به این صورت است که برنامه را به یکی از زبان‌های برنامه نویسی برای کامپیوتر می‌نویسد و بعد از آن برنامه نوشته شده تبدیل به دستورات قابل فهم کامپیوتر می‌شود که این کار را کامپایلر ها و یا مفسر ها انجام می دهند. سپس آن برنامه اجرا می شود. در این لینک مفاهیم برنامه نویسی به صورت ساده توضیح داده شده است.

زبان جاوا چیست؟

اما زبان جاوا یا Java چیست؟ بعد از اینکه تا حدودی با کلمه برنامه و برنامه نویس آشنا شدیم حال سؤال اصلی این است که زبان برنامه نویسی جاوا چیست؟ برنامه نویس برای تولید نرم‌افزار نیازمند این است که دستورات را در قالب یک زبان به سخت‌افزار دیکته کند. حال این زبان باید به گونه‌ای باشد که به صورت دقیق منظور برنامه نویس را به سخت‌افزار اعلام کند. اینجاست که نیاز به زبان برنامه نویسی پیش می‌آید.

یا جاوا زبان خوبی برای شروع یادگیری برنامه نویسی است؟

بله جاوا یک انتخاب بسیار عالی برای یادگیری برنامه نویسی است. به خاطر اینکه جاوا یک زبان شی گرا است قابل فهم تر است چون از ماهیت اشیاء در فضای واقعی الهام می‌گیرد. همچنین داکیومنت ها و منابع یادگیری بسیاری برای جاوا وجود دارد که در صورت وجود مشکل و سؤال می‌توان از آن استفاده کرد. سینتکس جاوا شبیه به خانواده زبان سی است و با یادگیری آن می‌توانید کد ها و مفهوم سایر زبانهای خانواده سی و javascript و بسیاری دیگر از زبانها را به سادگی یاد بگیرید. اگر جاوا را برای یادگیری انتخاب کنید برنامه نویسی را به صورت اصولی یاد خواهید گرفت.

مطالعه بیشتر : 15 نکته در مورد یادگیری جاوا

 

 



معرفی 4 مفهوم اصلی در امنیت برنامه نویسی جاوا

۱۸ بازديد

امنیت یکی از بخش های حیاتی یک برنامه جاوا است. به همین دلیل فریمورک های متعددی نوشته شده اند تا امنیت را در برنامه برای ما فراهم کنند. ولی مفاهیمی در همه آنها وجود دارد که یکسان است و در همه فریمورک ها استفاده می شود. در این مطلب در مورد این مفاهیم که مبانی امنیت در جاوا هستند صحبت می کنیم و همچنین شباهت ها و تفاوت های آنها را بررسی می کنیم.برای یادگیری رایگان زبان جاوا و آموزش جاوا به زبان ساده به این لینک مراجعه کنید

Subject در امنیت جاوا

در امنیت جاوا subject منبع درخواست است. Subject کلاسی است که اطلاعات در مورد منابع را در خود نگهداری می کند و می تواند تغییراتی در آنها ایجاد کند. Subject می تواند یک کاربر یا برنامه یا پروسس یا یک فایل یا یک کامپیوتر یا یک پایگاه داده باشد. برای مثال اگر کاربری بخواهد وارد سیستم شود و به یک سری منابع دسترسی داشته باشد پس کاربر یک subject است.

Principal در امنیت جاوا

بعد از این که کاربر با موفقیت وارد سیستم شد و احراز هویت انجام شد ما یک subject خواهیم داشت که به بخش های مختلفی مانند رول(نقش)ها و SSN(social security number) ها مرتبط است. به هرکدام از این بخش های این شکلی یک Principal گفته می شود که همه آنها در داخل Subject قرار می گیرند.

کاربر (User) در امنیت جاوا

شخصی است که به یک سری منابع دسترسی دارد و فعالیت هایی انجام می دهد و وظایفی بر عهده دارد. در برخی جاها می توان user را به عنوان یک principal در نظر گرفت که جاوا برای آن از کلاس UserPrincipal استفاه می کند.

تفاوت بین Subject , Principal, User

همانطورکه در بخش قبلی گفتیم می توانیم برخی از جنبه های کاربر را به شکل یک Principal نمایش دهیم. حال این principal ها زیر مجموعه subject ها هستند و کاربران زیرمجموعه principal های می باشند که به کاربرها اشاره می کنند.